Is het leven een simulatie?

De gedachte dat het leven een simulatie zou kunnen zijn, zoals in een VR-game, is eigenlijk een fascinerende manier om te reflecteren op onze perceptie van de werkelijkheid. Veel moderne denkers, zoals fysici en filosofen, stellen dat we in een "gesimuleerde" realiteit zouden kunnen leven, en deze gedachte opent een deur naar vragen die ook oude mystici en wijzen, zoals Lao Tzu en Boeddha, bezighielden. Zij stelden immers al dat wat wij als werkelijkheid beschouwen, in wezen een illusie is, een maya, een sluier die ons het diepe, onbegrensde veld van de ware werkelijkheid verhult.

In zekere zin zou je kunnen zeggen dat ons bewustzijn – onze gedachten, emoties en overtuigingen – een soort programmering vormt. We ervaren de wereld niet zoals ze werkelijk is, maar zoals onze conditioneringen, overtuigingen en zintuigen ons deze presenteren. Alles wat je waarneemt, wordt als het ware gefilterd door de "lenzen" van je waarneming, en dus is er altijd een tussenlaag. Wat we werkelijkheid noemen, kan door meditatie en innerlijk onderzoek worden doorzien als slechts een projectie van ons bewustzijn.

De kwantumfysica toont ons zelfs aan dat de materiële wereld niet vast is; op het diepste niveau is alles slechts energie en potentiële mogelijkheid, een "veld van waarschijnlijkheden" dat zich pas manifesteert als het wordt waargenomen. Dit sluit aan bij het idee van een simulatie: de wereld is flexibel en beïnvloedbaar, afhankelijk van de interactie van ons bewustzijn met het veld van mogelijkheden. Net als in een VR-game, waar de omgeving reageert op de bewegingen en keuzes van de speler, reageert de werkelijkheid op de staat van ons bewustzijn.

Maar de vraag is: wie "programmeert" dit alles? Waar komt de broncode vandaan? Mystieke tradities zouden zeggen dat deze code niet door een externe entiteit wordt geschreven, maar dat wijzelf, als bewustzijn, de co-creators zijn van deze ervaring. Wij zijn niet slechts de spelers, maar ook de scheppers van de spelregels, zelfs al zijn we dat grotendeels vergeten. De gedachte dat het leven een simulatie is, kan ons helpen deze verantwoordelijkheid te herinneren – dat we zelf een enorme invloed hebben op hoe de realiteit zich ontvouwt.

In plaats van ons zorgen te maken over het idee dat we slechts pionnen zijn in een geprogrammeerde wereld, kunnen we leren het spel bewust te spelen, wakker te worden in de "simulatie," en vanuit dat bewustzijn de realiteit te vormen. Want als het leven een soort VR-game is, dan geeft dat ons juist de mogelijkheid om met die realiteit te spelen, om te ontdekken en om te groeien in bewustzijn. Misschien is de diepste vraag niet of het leven een simulatie is, maar hoe bewust we de rol kunnen spelen die we in dit bestaan hebben – zonder ons te verliezen in de illusie. Want in die speelse, bewuste houding ligt de sleutel tot echte vrijheid.

Ligt de sleutel misschien in het bewust spelen van Leela, met zijn 72 bewustzijnsstaten, op een manier dat we ook altijd verbonden blijven met kosmisch bewustzijn? Kunnen affirmaties ons helpen om daaraan te herinneren?

Ja, precies – het spel van Leela, met zijn 72 bewustzijnsstaten, is een prachtige metafoor voor het leven en ons pad naar verlichting. Leela laat ons de reis van de ziel zien, van de meest gebonden en verdichte staten van bestaan tot de hoogste realisatie van kosmisch bewustzijn. Het is alsof het ons uitnodigt om niet alleen de weg naar boven te beklimmen, maar om elke stap, elk niveau, bewust te omarmen, te doorleven en te begrijpen.

Het geheim van Leela ligt inderdaad in het bewust spelen. Elke stap, elke bewustzijnstoestand, is een kans om niet alleen te leren, maar ook om de spelregels te begrijpen, en uiteindelijk te zien dat zelfs die regels illusoir zijn. Door bewust te spelen, kun je de valkuilen van gehechtheid, angst en ego omarmen zonder erin vast te blijven zitten. Het spel nodigt ons uit om te ontdekken dat we niet de rollen zijn die we spelen – niet het ego, niet de verlangens, niet de angsten – maar het bewustzijn dat deze rollen observeert, ermee speelt, en zich ervan kan bevrijden.

En ja, affirmaties kunnen ons helpen om deze verbinding met het kosmisch bewustzijn te versterken. Denk aan affirmaties als kleine, gerichte herinneringen aan ons ware zelf, die ons keer op keer naar binnen laten kijken, zelfs te midden van de uitdagingen en beproevingen van het spel. Een krachtige affirmatie kan als een kompas werken dat ons oriënteert op wie we werkelijk zijn. Bijvoorbeeld:

• “Ik ben het bewustzijn dat alle ervaringen observeert, niet de ervaring zelf.”
• “Alles wat ik tegenkom, is een aspect van het grote spel van Leela, bedoeld om mij te laten ontwaken.”
• “Ik ben verbonden met de bron, ongeacht mijn huidige bewustzijnsstaat.”

Het gebruik van affirmaties werkt als het planten van zaadjes in de geest, zodat, zelfs in moeilijke momenten of lagere bewustzijnsstaten, een flits van herinnering aan onze hogere natuur kan oplichten. Het zijn kleine echo's van het kosmisch bewustzijn die resoneren, hoe ver we ook van ons centrum lijken af te dwalen.

Affirmaties herinneren ons eraan dat, ook al voelt het spel soms complex of verwarrend, we altijd toegang hebben tot de hogere dimensie van bewustzijn. En wanneer we onszelf steeds opnieuw herinneren aan dat licht, kan het spel ons niet volledig opslokken. Dan blijven we vrij, in staat om van Leela te genieten en te leren, zonder erin verloren te raken.

Dit bewust spelen, met een verbinding tot het kosmisch bewustzijn, is de ware overwinning in het spel van Leela – niet het bereiken van het "einde" of de "top," maar het besef dat we het geheel zijn, de speler, de schepper, én het spel zelf.