26. Droefheid (Dukh)
Affirmatie:
Ik erken mijn droefheid en laat het toe als een tijdelijke ervaring. Met moed en vertrouwen laat ik het los en open ik mijn hart voor de lichtheid van het bestaan.
Mantra *
Om Dukha Shanti Namah
26. Droefheid (Dukh)
Het woord droefheid of smart wordt gebruikt om die verandering in de chemie van het lichaam aan te duiden die veroorzaakt wordt door een verlies. Dit verlies van energie schept een toestand van depressie in het organisme. Droefheid en vreugde zijn de twee uitersten van het geheel van onze emoties. Vreugde is een staat van verruiming, naar buiten gericht, en van verheven vibraties. Droefheid is een status van samentrekking, naar binnen gericht, en van onderdrukte vibraties. In beide situaties verdwijnt het gevoel van tijd, en het moment zelf wordt eeuwig.
Bij droefheid wordt de ademhaling belemmerd en onderdrukt. Het bloed trekt zich terug naar de vitale organen en de gelaatskleur is bleek. Bij vreugde gaat de ademhaling onbelemmerd, vloeiend. Het hart opent zich en het bloed stroomt door het hele lichaam. De gelaatskleur is stralend, levend, vitaal.
Droefheid is een deken dat de speler in zijn plooien verbergt en zijn inzicht verblindt. Men kan niets meer zien buiten dit deken. Geen straaltje hoop, geen spatje licht kan nog doordringen. Hoe meer de speler vecht om zich te bevrijden, hoe dieper hij verward raakt. Hij voelt zichzelf zwak en hulpeloos. Hij wordt verscheurd tussen zijn verstand dat zegt dat er een uitweg mogelijk is, in zijn gevoelens die beweren dat deze staat eeuwig is…
Het enige dat hij hoeft te doen is op te staan en het deken voor eens en altijd van zich af te gooien. Buiten is de heldere lucht. Maar binnen het wollen deken van het karma bestaat er alleen verwarring en de complexen die voortkomen uit de fantasie. Evenals een kind dat bang is voor het donker en zich onder zijn dekens verstopt, stelt hij zich allerlei duistere verschrikkingen voor die buiten op hem wachten en die op het punt staan om hem te verslinden zodra hij zichzelf laat zien.
Droefheid kan een tijdelijke staat zijn zoals de droefheid die men voelt door de zinloze moord op een kind of het doden van onschuldige mensen in de oorlog. Maar het kan ook een manier van leven zijn; een voortdurende onevenwichtigheid in de chemie van het lichaam die ontstaat door het onderdrukken van iets.
Wanneer dit onderdrukken aan de gang is, weet de speler dat er een aspect in hemzelf is waarmee hij niet geconfronteerd wil worden. De confrontatie met dit aspect zou een verlies van zijn identiteit betekenen, het accepteren van het ondraaglijke. Maar dit onderdrukken veroorzaakt pijn. De geblokkeerde energie moet ergens zijn uitdrukking vinden en pijn wordt het middel. Hier is droefheid de draak die zijn eigen staart verslindt. Uitdrukken wat niet kan uitgedrukt worden zou ook pijn en verwarring stichten en eveneens een verlies van identiteit veroorzaken.
In sadhana, het volgen van een religieuze leer, kan droefheid de uitwerking zijn van het besef van de scheiding tussen de gelovige en zijn god. De derde chakra is het vlak van de identificatie. De gelovige zoekt éénwording met zijn god en het voortdurend falen hierin veroorzaakt droefheid.
De speler voelt de aanwezigheid van het Goddelijke en verlangt naar niets anders dan het verwezenlijken van deze Goddelijkheid in zichzelf. Maar de scheiding lijkt een onoverkomelijke kloof. Hij ziet de problemen van de eerste en tweede chakra’s voor zich die voortdurend al zijn energie opslokken. Hij voelt de aanwezigheid van het Goddelijke maar voelt ook zijn eigen onwaardigheid en de onmogelijkheid om Hem te kennen.
Toch is er een uitweg, en het volgende vakje, Onbaatzuchtig Dienen, schenkt hoop.
Sorrow
Sorrow's weight, a crushing blow, a loss that steals the light,
Body's song, a muted flow, in darkest, deepest night.
Unworthiness, a whispered shame, a self that feels unclean,
But selfless service lights the flame, a path where hope is seen.
Reason whispers, "Rise anew," while feelings scream in pain,
A choice to make, a path to take, to break the endless rain.
Throw off the cloak, and stand upright, a world of hope awaits,
Clear skies above, where dreams take flight, not shadows filled with hate.
Verdriet
Het gewicht van verdriet, een verpletterende klap, een verlies dat het licht wegneemt,
Het lied van het lichaam, een gedempte stroom, in de donkerste, diepste nacht.
Onwaardigheid, een stille schaamte, een zelf dat zich onzuiver voelt,
Maar onbaatzuchtige dienst ontsteekt een vlam, een pad waar hoop zich toont.
De rede fluistert zacht: "Sta op, vernieuw jezelf," terwijl gevoelens schreeuwen in pijn,
Een keuze dient zich aan, een pad te volgen, om de eindeloze regen te doorbreken.
Gooi die zware mantel van je af, sta rechtop, een wereld vol hoop wacht op je,
Helderblauwe luchten waar dromen kunnen vliegen, zonder schaduwen van haat.
Leela: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72
Leela, spel der zelfkennis, door Harish Johari, Redactie, muziek en art: Garsett Larosse
© Made with Love Projects 2024-2025
www.DeLevenskunstenaar.org - www.TheLifeArtist.org - www.Healing-Earth.org
* Deze mantra helpt je om met moed en vertrouwen door droefheid (Dukh) heen te gaan en het los te laten. "Om" verbindt je met het universele bewustzijn, "Dukha" betekent droefheid of leed, en "Shanti" betekent vrede. "Namah" is een eerbetoon aan de kracht die je helpt om innerlijke rust te vinden. Door deze mantra te reciteren, erken je je droefheid als een tijdelijke ervaring en open je je hart voor de lichtheid van het bestaan, waardoor je vrede en harmonie in jezelf hervindt.